Świadome życie

Żyjemy w czasach, kiedy szczególnie ważne jest:

• kierowanie się w swoim postępowaniu otwartym sercem,
• otwieranie się na innych z życzliwością i empatią,
• tolerowanie postaw odmiennych od naszej, czyniących jednak zadość uniwersalnemu Prawu Duchowemu, w którym każdy człowiek jest wolny, a jego wolność ogranicza  jedynie prawo do wolności drugiego człowieka.

Otwarte serce, to:

• szacunek do wszystkiego, co nas otacza, również do samego siebie,
  
• akceptacja drugiego człowieka i innych narodów,
• odwaga, by nie bać się powiedzieć prawdę silniejszym lub sprawującym władzę, którzy w imię własnych interesów stosują Prawo Totalnego Podporządkowania, niszcząc innych ludzi, przyrodę, Ziemię,
• postrzeganie siebie i innych jako równoprawne cząstki całego Wszechświata,
• wewnętrzny imperatyw otwierania się na NOWE, który sprzyja obalaniu myślowych schematów, szkodliwych programów oraz zakorzenionych przesądów,
• dawanie swoją postawą świadectwa, że najważniejsze w życiu człowieka są: miłość, przyjaźń, namiętność i radość z realizacji własnych marzeń,
• znalezienie czasu na przeżywanie radości z innym człowiekiem (nie tylko z obecnym partnerem), przez np. odbycie wspólnego spaceru, czy obejrzenie ciekawego filmu,
• szczęście, radość i ciepło bijące z naszego serca, w którym będą mogli ogrzać się otaczający nas ludzie,
• umiejętność wykonywania z pogodą ducha wszystkich codziennych powinności, jakie na nas spoczywają, takich jak np. pozornie banalne gotowanie, sprzątanie, robienie zakupów itd., dzięki czemu rzeczywistość, w której istniejemy, staje się piękniejsza,
• radość z dobrze wykonanej pracy, oparta na świadomości, że inni skorzystają z jej efektów,
• chęć i gotowość zmiany siebie na lepsze, dla dobra całej Wszechrzeczy. Nazywa się to budowaniem własnego trzonu duchowego, a odbywa poprzez: pokochanie siebie, wybaczenie sobie, pokochanie innych, wybaczenie im, współtworzenie i współodczuwanie. W ten sposób rozwijając się duchowo, powoli wchodzimy w miłosierdzie, czyli zaczynamy promieniować prawdziwą miłością - emanuje z nas Światło, które naprawia wszelkie zaburzenia w otaczającej nas przestrzeni.

  Bóg po to stworzył ludzi, na swoje podobieństwo, jako własne dzieci, aby siali oni Światło i dawali w ten sposób świadectwo Prawdzie (Prawu Duchowemu). Jak dotąd, najlepiej udawało się nieść Światło Jezusowi, dzięki czemu stał się On dla nas wzorem ludzkiej doskonałości.